आजको कविता: शरद्ऋतु

ओ, कमरेड ⁄
ओ, कमरेड
सम्झ त
त्यो रात ⁄
बाँसुरी बजाउँदै
कात्रो ओढेर
नाचेको रात ⁄
कत्रो पहिरो गएथ्यो
त्यो जम्बो पहाडमा
कस्ता–कस्ता चट्टानहरू
पग्ल“दै झरेथे
तिम्रा प्रत्येक भाषणमा
हाम्रो छाती ढाल बनेथ्यो
कति रेक्टर–स्केलको
भुइँचालो गएथ्यो
हामी बर्संदा
र, हामी पड्कँदा ⁄
ओ, कमरेड
सम्झ त
त्यो रात ⁄
तिमी भन्थ्यौ
छिट्टै सक्नुपर्छ लडाइँ
र, हामी
सिंह बनेर गर्जन्थ्यौँ
तिमी आदेश दिन्थ्यौ
छिट्टै निकाल्नुपर्छ दुश्मनलाई
र, हामी
शूल बनेर घुस्थ्यौँ
हाहाकार मच्चिन्थ्यो
त्यतिबेला दुश्मनको
जब सम्पूर्ण हामी
आगो बनेर सल्किन्थ्यौँ ⁄
ओ, कमरेड
सम्झ त
हामी आगो बनेर
अन्धकार जलाएको रात ⁄
तर, तिम्रा
एक जोर खुट्टाले
मिल्काएर थोत्रो
भिएस्टा शुज
लगाएपछि नयाँ
रोयल शुज
तिमी त
बिर्सने भएछौ सबै
यति छिट्टै ⁄
ओ, कमरेड
सम्झ त
त्यो रात ⁄