ADVERTISEMENT
६ माघ २०७७, मंगलवार
Chitwan Post Daily | चितवन पोष्ट दैनिक
  • Login
  • गृहपृष्‍ठ
  • समाज
  • राजनीति
  • अर्थ
  • विचार
  • अन्तर्वार्ता
  • स्वास्थ्य
  • विश्व
  • साहित्य
  • कला
  • खेलकुद
  • इ-पत्रिका
Chitwan Post Daily | चितवन पोष्ट दैनिक
६ माघ २०७७, मंगलवार
Chitwan Post Daily | चितवन पोष्ट दैनिक
No Result
View All Result

ज्यान जाओस्, जमानत नजाओस्

by चितवन पोष्ट
२०७० मंसिर १५, शनिबार ०३:११ गते
in विचार
0
Chitwan Post
0
SHARES
Share on FacebookShare on Twitter

केशव भट्टराई
संविधानसभाको चुनावका लागि विभिन्न दल तथा स्वतन्त्र व्यक्तिले उम्मेदवारी दर्ता गराउन लाइन लागेको देख्दा यस्तो लाग्थ्यो, नेपालीहरुलाई उम्मेदवार बन्न कति साह्रो रहर लागेको होला ! उम्मेदवारी दर्ता गराउने बाढीले परिणाम पक्कै पनि खतरापूर्ण हुन्छ भन्ने धेरैको अनुमान थियो । र, भयो पनि त्यस्तै । राजनीतिक पार्टीका नेताहरु त आफ्नो अस्तित्वका लागि पनि चुनावमा प्रत्याशी बनेका थिए । गैरदलीय व्यक्तिहरु पनि के–के न भागै छुट्लाजस्तो गरेर उम्मेदवार बन्न हौसिएका थिए । कतिलाई सहिद बनाउन हौस्याइएको थियो । कोही अन्धाधुन्ध हाम फालेका थिए । चितवनमा जित्नेहरु त जम्मा पाँच जनामात्रै थिए । थोरै मात्र थिए निकटतम प्रतिद्वन्द्वी र करिब सयको हाराहारीमा थिए, जमानत जफत हुने उम्मेदवारहरु ।
कुल खसेको मतको दस प्रतिशतभन्दा कम मत पाउने उम्मेदवारहरु चितवनमा मात्रै ९९ जना रहेछन् । चितवनमा २ लाख १६ हजार ३ सय ८५ मत खस्दा एक सय पनि नकटाउने उम्मेदवारको संख्या नै ७२ पुगेछ । समानुपातिकतर्फ चार दलको त मत पनि शून्य आइदिएछ । यसमा पनि आफ्ना श्रीमान्श्रीमतीको मात्रै मत प्राप्त गर्ने पनि छन् । परिवारका सदस्यको मत आउनेहरु पनि छन् । अबचाहिँ उम्मेदवारहरुलाई यसरी उठ्ने रहर हुँदैन होला भन्ने मेरो अनुमान छ ।
यसपालि उठेका उम्मेदवारले फूर्ति लगाउने एउटा कारण के छ भने म पनि संविधानसभा निर्वाचनमा उम्मेदवार थिएँ भनेर गर्वसाथ भन्न पाइन्छ । अझ ठूलै नेता उठेको क्षेत्र रहेछ भने म फलानो नेतासँग प्रतिस्पर्धा गरेको थिएँ भनेर धाक पनि लगाउन पाइन्छ । धरौटी जाबो तीन हजार न हो । जित्नेले पनि त्यति पैसा लिन जाँदैनन् । तीन हजार धरौटी राखेर ऐतिहासिक निर्वाचनमा उम्मेदवार हुन पाउनु पनि भाग्यकै कुरा हो । जो–जो उम्मेदवार रहे, उनीहरु बडो भाग्यमानी रहेछन् । जनताले गाली गरे पनि चुनाव जित्नेलाई नै गाली गर्ने हुन् । संविधान बनाउने चुनौती र जनतालाई सुशासन दिने जिम्मा पनि चुनाव जित्नेहरुकै हो । नातावाद, कृपावाद, फरियावाद, पार्टीवादका आरोपहरु झेल्ने पनि विजयी हुनेहरु नै हुन् । कतै तटबन्ध बनाइदिन्छु, कतै बजार प्रबन्ध त कतै मसलन्द प्रबन्ध गरिदिन्छु भनेर आश्वासन दिएका छन् । आश्वासनअनुसार काम गर्न नसके पातझैँ बढारिने पनि जित्नेहरु नै हुन् । जमानत जफत हुनेहरुलाई यसमा कत्ति पनि टाउको दुखाउनु पर्दैन ।
खोलानदीहरुमा पुल हाल्ने, सुकुमबासी बस्तीमा झूल बाँड्ने, कार्यकर्तालाई काम दिने, भोकाहरुलाई माम दिने विजयीहरुकै जिम्मेवारी हो । धरौटी गुमाउने हरूवाहरुलाई नलिनु–नदिनु । पैसा खर्च गर्नेहरुलाई पो पैसा पनि गयो, जित्ने चान्स पनि गयो भनेर चिन्ता हुन्छ । जमानतै जफत हुनेहरुलाई केको टन्टा ?
कतिपय पार्टीहरुले चुनावका लागि पैसा दिन्छु भनेर तीन हजार धरौटी राखिदिएर उठाएका उम्मेदवारमध्ये च्ुनाव सकिनासाथ एक जनालाई पनि नभेट्दा म छक्क परेको छु । पाठक महोदयहरु पनि छक्क नपर्ने कुरै छैन । के गर्ने, घोषणापत्र मात्र उत्कृष्ट भएर मत झर्दो रहेनछ । मोटरसाइकलमा ¥याली गरेर पनि केही फरक पर्दो रहेनछ । अनावश्यक भीड जम्मा गरेर पनि कुनै माखो मर्दो रहेनछ । लुब्धाहरुलाई दिनहुँ पार्टी खुवाए पनि परिणाम आउने बेलामा विपरीत हुँदोरहेछ । बिचरा मतदाताहरुको नाम बेचेर कतिपय ठाउँमा ठालुहरुले उम्मेदवारका पैसा झ्वाम पारे ।
भर्खरै सुनेको हो, कुन क्षेत्रका होनहार कार्यकर्ताहरु गरिबलाई पैसा बाँड्न गएका रे, बीचबाटोबाटै टाप दिएछन् । ती होनहारहरुले आफूले पनि मतदान गरेनन् रे । अहिले पैसाले मत किन्न सकिँदो रहेनछ भन्ने कुरा सबैले छर्लङ्गै बुझेका छन् । थर्काएर, घुर्की देखाएर, रोएर मत मिल्ने भए कति डाँको छोडेर रूँदा हुन् । खप्परै फोडे पनि मतदाताले भोट हाल्ने रहेनछन् भन्ने कुरा पनि राम्ररी बुझियो । र, जमानतै जफत हुनेलाई भोट दिँदा मतदाता र भोटकै अपमान हुने रहेछ भन्ने पनि जान्न पाइयो । धन्न, कुनै पार्टीको उम्मेदवार हुनु परेन । नत्र त न नाक रहन्थ्यो, न त बास नै जोगिन्थ्यो ।
म पनि उम्म्ेदवार हुने अफर आउँदा श्रीमतीजीसँग सोधिहेरेको थिएँ– उनले ‘म त तपाईंलाई भोट दिन्नँ, अरुको त के आशा गर्नुहुन्छ !’ भनेर सचेत नगराएको भए, मेरो हविगत के हुन्थ्यो होला ? अटेर गरेर उम्मेदवारी दर्ता गराएको भए मेरो मात्रै सिङ्गल भोट आउने रहेछ । यस्ता एकभोटेलाई त कुनै पार्टीमा पनि स्थान मिल्दैन । एकलकाँटे, एकभोटे, नम्बर वान भोट, एकमते, एक्ले, एक्काबहादुर के–के उपमा दिएर मेरो हुर्मत लिइँदो हो । अनि म पनि चुनावमा धाँधली भयो, षड्यन्त्र भयो, ‘ग्रान्ड डिजाइन’ गरियो भनेर कुर्लिने थिएँ ।
अहिले त कसैलाई गाली गर्नुपरे वा श्राप नै दिनुपरे ‘तँ चुनावको उम्मेदवार बनेस्’ भनेर दिए हुन्छ । सामान्य वर्गको उम्मेदवारले त आँटै नगरे पनि हुने भयो । सूचना प्रविधि र सवारीसाधनको विकासले गर्दा अहिले ६० प्रतिशत पैसा त कार्यकर्ताको इच्छाअनुसार खर्च हुन्छ । चियापान, जलपान त पुराना शताब्दीका कुरा भए । भनेको बेलामा उम्मेदवारले पैसा जुटाउन सकेन भने घरै तोडफोड हुन्छ । पार्टी कार्यालय फोडेर रिस पोखिन्छ । यसलाई रिझाउने, उसलाई रिझाउने गर्दागर्दै बिचरा उम्मेदवार टाट पल्टिसकेको हुन्छ । कतिको अघिल्लो संविधानसभाको ऋण मिलान हुन बाँकी होला ।
थोरैलाई खुसीयाली र धेरैको रूवाबासी हुने निर्वाचनमा प्रतिस्पर्धामा उत्रन सक्ने व्यक्तिहरु मात्र उठे यस्तो समस्या आउने थिएन । आफ्नै रहरले उठेकाले जमानत जफत भयो भनेर चिन्ता मान्नु आवश्यक छैन । अब हुने स्थानीय वा संसदीय निर्वाचनमा चाहिँ उम्मेदवारहरु सय नपुगून् । पहिले डमीका रुपमा उठ्ने र पछि कुनै पार्टीमा विलय हुने रोग नदेखियोस् । जनता जनार्दनले शून्य मत आएको सुन्न नपरोस् ।
हामी नेपाली अरु क्षेत्रमा जे–जस्ता भए पनि चुनावमा देखासिकी गर्ने रोग डरलाग्दो छ । लोकतन्त्रमा सबैको समान अधिकार हुने भएकाले हुन सक्छ, उम्मेदवार हुन यसरी तँछाडमछाड भएको । अब सम्भवतः चितवन ४ मा उपनिर्वाचन हुन सक्छ । त्यसमा चाहिँ खास–खास प्रतिस्पर्धी अझ यसरी भनौँ, दस प्रतिशत मत ल्याउने हैसियतका उम्मेदवारहरुले मात्र प्रतिस्पर्धा गरौँ । शून्य, दुई, तीन, सय… यस्तो मत पाउनुभन्दा नपाएकै जाती हुन्छ । फलानोको त चुनावमा जमानतै जफत भो रे भनेर किन दुनियाँ हँसाउने ? राजनीति गर्ने खेलाडीले सके चुनौती मोलेर राम्रै नतिजा आउने दल रोज्नुपर्छ । मजाकले उम्मेदवार हुन तम्सिने अनि मजाकैमजाकमा उम्मेदवारी फिर्ता लिने, अझ त्यसो पनि नभए अर्को दलमा लम्पसार परेर समर्पित भइदिने । कतै मेरो यति मत छ, कति रकम दिने ? भनेर बार्गेनिङ गर्ने । अनि आफूलाई आउने मतदाताको अमूल्य मत बेचेर खाइदिने । यस्तो पनि कहीँ हुन्छ राजनीतिमा ?
पार्टीले नपत्याएपछि कपिलवस्तु क्षेत्र नं. २ बाट स्वतन्त्र उठेका उत्तहर कमाल विजयी बनेर देखाइदिए । पार्टी नै परित्याग गरेपछि कि कमालले झैँ कमाल देखाउन सक्नुप¥यो । पार्टीले टिकट नदिए पनि जितेर देखाई दिनलाई ? कि त महोत्तरीका स्वतन्त्र उम्मेदवार चन्द्रेश्वर झाजस्तो हुनुप¥यो । राजनीतिमा नलागे पनि प्रचारप्रसारमा तडकभडक नदेखाए पनि उनले जितेर देखाइदिए, त्यो पनि उनीबाहेक बाँकी सबै ४६ जनाको जमानत जफत हुनेगरी । झाले न भड्किलो प्रचारप्रसार गरे, न त झूटो आश्वासन देखाएर मत मागे, न कसैलाई भोजभतेर खुवाउनुप¥यो, अनि न त पैसा नै बाँडे । एउटा सोझो र साधारण किसान भए पनि उदार हृदय र इमानदार व्यक्ति देखेर नै उनलाई मतदाताले विजयी बनाए ।
प्रतिस्पर्धामा पनि दिग्गज राजनीतिक खेलाडी र पूर्वमन्त्री, पूर्वसभासद् रहे पनि उनले चुनाव जितेर देखाइदिए । ठूला दलको के लाग्छ ? के झाले धाँधली गरेरै चुनाव जितेका हुन् त ? स्वतन्त्रबाट उम्मेदवारी दिनेमध्ये धेरैजसो पार्टीबाट टिकट नपाएको असन्तोष व्यक्त गर्न वा पार्टीकै नेतालाई हराउने उद्देश्यले उठेका हुन्छन् । अघिल्लो निर्वाचनमा पनि रौतहटबाट बबन सिंह र सप्तरीबाट सरूदल मियाँ हक स्वतन्त्र उम्मेदवारका रुपमा विजयी बनेका थिए । स्वतन्त्र उम्मेदवारलाई खासै मह¤वले हेरिँदैन । तर, नबगाउने खोलाले बगाउँछ भनेजस्तो स्वतन्त्र उम्मेदवारले नै महान् हस्तीहरुलाई पराजित गरिदिएको दृष्टान्त हामीसँग छ ।
स्वतन्त्र उम्मेदवारको इज्जत त्यतिबेला हुँदोरहेछ, जतिबेला अनपेक्षित रुपमा (अझ भनौँ, अहिलेको निर्वाचनजस्तो) त्यो उम्मेदवार विजयी हुन्छ । त्यतिबेला त पार्टीकै सबभन्दा ठूलो पराजय हुन्छ । अनि बेइज्जत त्यतिबेला हुँदोरहेछ, जतिबेला आफैँले हालेको मत पनि बदर हुन्छ । समग्रमा यसरी भनौँ, जमानतै जफत हुन्छ ।
चितवनमा पनि २५ दल र १४ स्वतन्त्रले उम्मेदवारी दिएका थिए । त्यसमा ९९ जनाको जमानत नै जफत भो रे ! जे भयोे सो भैहाल्यो । विगतमा नजाऊँ । सके वर्तमानमा रमाऊँ, नसके भविष्यमा जमानत नगुमाऊँ । दुई जना होनहार स्वतन्त्र उम्मेदवारी दिएर जितेका कमाल र झालाई हार्दिक बधाई दिन चाहन्छु । उनीहरु स्वतन्त्रकै हैसियतमा नाक फुलाएर संविधानसभामा प्रतिनिधित्व गरुन् । कम सिट आउनेले खरिद गर्न खोज्लान्, होसियार रहिरहनू । जमाना ठीक छैन, कि कसो ?

Related Posts

त्याग र भोगका कुरा (लक्ष्मणरेखा)

त्याग र भोगका कुरा (लक्ष्मणरेखा)

कम्युनिस्ट एक हुँदैमा कांग्रेस हार्दैन : कोइराला

गैँडालाई चरनको अभाव

योगमा सूर्य नमस्कार आसनको महत्त्व

योगमा सूर्य नमस्कार आसनको महत्त्व

Discussion about this post

अन‌ि यो पनि

काठमाडौँ–पोखरा रात्रिकालीन पर्यटक बससेवा सुरु
अर्थ

काठमाडौँ–पोखरा रात्रिकालीन पर्यटक बससेवा सुरु

काठमाडौँ । काठमाडौँबाट पोखरासम्म रात्रिकालीन पर्यटकीय बससेवा सुरुआत भएको छ । देशदर्शन बससेवा प्रालिले नेपालको आन्तरिक पर्यटनलाई प्रवद्र्धन गर्ने उद्देश्यका...

Read more
‘अनअराइभल भिसा’ सेवा सञ्चालन गर्न माग

‘अनअराइभल भिसा’ सेवा सञ्चालन गर्न माग

Chitwan Post

भरतपुरमा घरेलु उपज प्रदर्शनीकक्ष बन्दै

भरतपुरमा ‘क्यूमिन रेष्ट्रो एण्ड थाली किचन’ सञ्चालन

भरतपुरमा ‘क्यूमिन रेष्ट्रो एण्ड थाली किचन’ सञ्चालन

Chitwan Post

दुर्घटना नियन्त्रण गर्न समय निर्धारण

साइट नेभिगेशन

  • अन्तर्वार्ता
  • अर्थ
  • कला
  • खेलकुद
  • पाठक पत्र
  • प्रमुख समाचार
  • प्रविधि
  • राजनीति
  • वाग्मती
  • विचार
  • विश्व
  • शिक्षा
  • समाचार
  • समाज
  • सम्पादकीय
  • साहित्य
  • स्वास्थ्य

सम्पर्क

चितवन पोष्ट प्रकाशन प्रा. लि.
भरतपुर-१०, विद्युतरोड, हाकिमचोक
फोन : ०५६-५९५६२१ , ०५६-५९५६२४

विज्ञापनको लागि सम्पर्कः
९८६४२८०३१३, ९८६४२८०३१४, ९८५५०५१०९२
इमेल : chitwanpost@gmail.com

शाखा कार्यालयहरु

सौराहाचोक,टाँडी, फोनः ९८५५०८०२९१ (होमनाथ सापकोटा)
पर्सा: ९८४५१६०२९५ (प्रमिला अर्याल)
चनौली : ९८६५००५५९७ (रामशरण गैरे)
कावासोतीः ९८४३४०२६४४ (विन्दु न्यौपाने)
धादिङबेसीः ०१०–५२०६६५
दमौलीः ०६५–५६०८३९
डुम्रेः ०६५–६९०८०६
त्रिशूलीः ०१०–५६०५४७,९८५१०१४३९१

  • हाम्रो बारेमा
  • सम्पर्क
  • बिज्ञापन

© २०२० चितवन पोष्ट - दैनिक समाचार पत्र | सर्वाधिकार सुरक्षित । वेब तथा होस्टिङ सेवा: नमस्टेक

No Result
View All Result
  • गृहपृष्‍ठ
  • समाज
  • राजनीति
  • अर्थ
  • विचार
  • अन्तर्वार्ता
  • स्वास्थ्य
  • विश्व
  • साहित्य
  • कला
  • खेलकुद
  • इ-पत्रिका

© २०२० चितवन पोष्ट - दैनिक समाचार पत्र | सर्वाधिकार सुरक्षित । वेब तथा होस्टिङ सेवा: नमस्टेक

Welcome Back!

Sign In with Facebook
OR

Login to your account below

Forgotten Password?

Create New Account!

Fill the forms below to register

All fields are required. Log In

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In