समृद्धि [कविता]

देखेर मात्र हुन्न आँखाले
देख्नै प¥यो विवेक ज्ञानले
यसरी गरेको कर्म राम्रो हुने
बिनाज्ञानको कर्म धर्मराउने

देशको खाँचो बुझिदिने हुनुपर्छ शिक्षा
यति नबुझेपछि माग्नुपर्छ भिक्षा
समृद्धिको आधार शिक्षा नै त हो नि
पछुवा राजनीति पछि पर्ने हो नि

सामाजिक अनुभव जब तान्न सकिन्छ
तब समृद्धिमा धकेल्न पनि त सकिन्छ
विद्यार्थीले कमाएर शुल्क तिर्न पर्छ
स्वावलम्बी सुरू यसै गरी त हुन्छ

शिक्षामा लगानी चौतर्फी विकास हो नि
गुणस्तरका शिक्षक भए गुणी ज्ञान मिल्नी
बिजुली निकाली बेच्ने भनिएको त हुन्छ
यसैले उत्पादन गरी बेच्यो समृद्धि हुन्छ

प्रविधि ल्याई विकास गर्ने भनिएको हुन्छ
पुस्तापुस्तालाई रहने कर्मले समृद्धि हुन्छ
घाम, पानी, हावा सदा निःशुल्क छँदै छ नि
यिनैको सहयोगले समृद्धि बढ्ने हो नि

वनस्पति प्राणी सदा थिए र रहून् पनि
यिनैको सुधारले नै समृद्धि हुने हो नि
पृथ्वी, प्रकÞृति, जनताको हितमा परराष्ट्रनीति
मगन्ते छेरूवा गुटले ल्याउँदैन समृद्धि

छिमेकीसँग पत्यार सम्बन्ध बढिरहेको छैन
सूक्ष्म व्यवस्थापन अर्काकोले समृद्धि हुँदैन
संस्कार आविष्कार सँगसँगै लानुपर्छ
शिक्षा यस्तो भए समृद्धि मामा पुगिन्छ