पाँच गजल

१
रून्नँ भन्यो आँसुहरु सुकेन कहिल्यै प्रिय
शत्रुको सामु मेरो शिर झुकेन कहिल्यै प्रिय

खेदो खन्नेहरु खनिरहे जहाँको तहीँ रहिरहेँ
मेरा गन्तव्यका पाइला रूकेन कहिल्यै प्रिय

असल कर्म गर्ने नियत राखेर अघि बढेपछि
फोहोरी खेलमा हातहरु फुकेन कहिल्यै प्रिय

कहिले हार अनि कहिले जित रहेछ जीवन सधैँ
दुःखमा र पीडामा नि मुस्कान लुकेन कहिल्यै प्रिय

पत्थरजस्तै कठोर बनेर हिँडेको मान्छे भएपछि
चोटैचोटको खात दिए पनि दुखेन कहिल्यै प्रिय

२
हाँस्न भनी मुख खोलेँ आँसु नै पोखियो
चोखो मायालाई सस्तो भाउमा जोखियो

न्याय हराएर गयो अपराधीलाई भयो छूट
पैसाको बिटा फ्याँके दोषी पनि चोखियो

भूल गरेँ कि पाप तिमीसँग माया साटेँ मैले
सँगै जिउने मर्ने भनी हरेक सपना बोकियो

कहिल्यै नबिझाउने तिम्रो मायामा रमेछु सधैँ
मायामात्रै दियौ सँगै जिउने कसम रोकियो

तिमी र म एकै नदी दुई किनाराझैँ भयौँ
समयले चोट दिएपछि अनायासै ठोकियो

३
नदुखेको घाउ पनि दुखाएर गयौ तिमीले
नझरेको फूल पनि सुकाएर गयौ तिमीले

कतिसम्म घात दिन्छौ जीवन काँडा बन्यो
नभएको माया देखाई झुक्याएर गयौ तिमीले

सोझो भएछु क्यार कसैलाई कपट नदेख्ने
सोझोपनको फाइदा लुटाएर गयौ तिमीले

कहिल्यै नझर्ने आँसु पनि बग्न थाल्यो झरीझैँ
नछुट्ने सत्य बचनलाई टुटाएर गयौ तिमीले

भुल्न खोज्यो याद बनी आइदिने घरीघरी
सिसाझैँ भयो जीवन फुटाएर गयौ तिमीले

४
आउँदै हुन्छु म मूलबाटो कुरेर बस्नू तिमीले
सपनाको संसारमा मायाजाल बुनेर बस्नू तिमीले

समय अचेल खराब छ चोरी डकैती लाग्ला है
रातमा सतर्क भई झ्यालढोका थुनेर बस्नू तिमीले

गरेर मेलापात दिनभरि थाकेर बस्छौ होला
रातमा प्रीतको सुमधुर गीत सुनेर बस्नू तिमीले

जन्मघर छोडेर पराईघरमा आएर बसेकी छौ
पराई नै आफ्नो हो सबै कुरा भुलेर बस्नू तिमीले

५
देशमा कानुन फितलो भयो बर्दीको कुरा नगर्नु
कोरोनाको महामारी छ सर्दीको कुरा नगर्नु

जिन्दगी हरपल बाँच्नुपर्छ अरुकै अर्डरमा
सजिलो छैन याहाँ कतै मर्जीको कुरा नगर्नु

बाहिर भाषण छाँट्दै हिँडे पनि भित्र छ दुर्गति
तीता हुन्छन् औषधि अनि अर्तीको कुरा नगर्नु

स्वर्गझैँ सुन्दर छ प्रकृति छटा हेरिरहूँ लाग्ने
गीत गाउनुछ आकास अनि धर्तीको कुरा नगर्नु