ADVERTISEMENT
६ बैशाख २०७८, सोमबार
Chitwan Post Daily | चितवन पोष्ट दैनिक
  • Login
  • गृहपृष्‍ठ
  • समाज
  • राजनीति
  • अर्थ
  • विचार
  • अन्तर्वार्ता
  • स्वास्थ्य
  • विश्व
  • साहित्य
  • कला
  • खेलकुद
  • इ-पत्रिका
Chitwan Post Daily | चितवन पोष्ट दैनिक
६ बैशाख २०७८, सोमबार
Chitwan Post Daily | चितवन पोष्ट दैनिक
No Result
View All Result

हरिभक्त कटुवाल नबनौँ

by चितवन पोष्ट
२०७१ बैशाख २०, शनिबार ०१:१८ गते
in साहित्य
0
Chitwan Post
0
SHARES
Share on FacebookShare on Twitter
  • संस्मरण

–धनराज गिरी

कसैले सम्झिन लायक हुनु पनि जीवनको चानचुने कमाइ होइन । जीवनमा भित्री हृदयबाटै माया गर्ने मान्छे पाउन मुस्किल हुन्छ । मन मिल्ने साथी फेला परेमा आफूलाई भाग्यमानी ठान्नुपर्छ । मलाई थाहा छ, केही नक्कली मित्रहरु मसित अभिनय गर्दछन् । अभिनय गर्न मलाई पनि आउँछ । शिक्षण पेसा नै एउटा सफल अभिनय हो । चितवन जिल्ला मेरो तीर्थ हो, मेरो स्वर्ग हो । यहाँ मलाई साँच्ची नै माया गर्ने, सम्मान गर्ने पवित्र आत्माहरुको बास छ । फेरि स्तुति भयो भनिएला । म स्तुति लेखनको आरोप खेपिरहेको छु । यथार्थमा यो
मेरो प्रेम हो ।
यही प्रेमले तानिएर यसपालि नयाँ साल मान्न बन्दीपुर गइयो । दाजु रेशमलाल श्रेष्ठज्यूको मायाले तान्यो मलाई । परिस्थिति त्यति अनुकूल नभए पनि म  कस्सिएँ । भाइ भूपिनको प्रेमले पनि पगाल्यो । २०७१ साल वैशाख १ गते बिहान १० बजे बाइकमा निस्किएँ म, बन्दीपुरका लागि । यथार्थमा प्रयोजन थाहा थिएन । बन्दीपुर महोत्सव रहेछ, पछि थाहा पाएँ । मलाई ११ बजे नै पोखरा बसपार्क पुग्न भनिएको थियो । ठीक ११ बजे पुगेँ म, रेशम सरको निवासमा । मित्र जयराम श्रेष्ठजीको उपस्थितिले रमाइलो थपियो । बन्दीपुरे मित्रहरुसित मेरो नाता अलौकिक । हेटौँडाबाट साम्ब ढकाल र उमेरको नदी उर्फ निमेष निखिल । ईश्वर कँडेल र सुमनराज श्रेष्ठ पनि सहयात्री बन्छन् कि भन्ने अनुमान मिलेन । रेशम सरसित अतीतको चर्चा गरियो । मेरो विनोदप्रियतालाई, विदुषक स्वभावलाई उहाँले सकारात्मक रुपमा लिनुहुन्छ । त्यही नै मेरो निम्ति मनग्ये ।
झन्डै एक बजे हामी बसपार्कतिर लाग्यौँ । बल्ल–बल्ल पाँच सिट प्राप्त भयो । घनश्याम सर, घनश्याम सर ! सायद यो भूपिनको आवाज थियो । भैरहवाबाट बन्दीपुर जान आउनुभएको गजलमणि दाजु घनश्याम परिश्रमी बिलखबन्दमा । गाडी प्याक । अब मेरो मन किन मान्थ्यो । दाजुलाई आफ्नै सिटमा व्यवस्थापन गरेर म खडे । दाजुले सारै अप्ठ्यारो मान्नुभो । मलाई भने मजा भइरहेको थियो ।
सम्मान गर्नलायक मान्छेलाई सम्मान गर्न पाउनु पनि ठूलै सौभाग्य हो । सायद, यही नै मानव सभ्यता हो । बसमा यात्रा गर्दा म अशक्त, वृद्ध र महिलालाई उभिन लगाएर आफू सिटमा कहिल्यै पनि बस्दिनँ । यस्तो पटक–पटक भएको छ । दुई जना दाजुका लागि म भाइ, तीन जना भाइका लागि म दाइ । साम्ब ढकाल भाइले असजिलो माने । पछि हामीले कटफट ग¥यौँ । घनश्याम दाजुले मलाई कति माया गर्नुहुन्छ भन्ने कुराको मैले प्रमाण नै प्रस्तुत गरेँ । गजलमा समर्पित भएबापत, साहित्यमा मन दिएबापत म धेरै धनी भएको छु । इष्टमित्रको धनी । आज नेपालको जुन सहर वा गाउँमा गए पनि न्यानो माया पाउने भएको छु । लज र होटल खोज्दै हिँड्नुपर्दैन । बरू, आउँछु भनेका इष्टमित्रहरुलाई भाग पु¥याउन सकेको छैन ।
मुग्लिङ कटेपछि बसले थकाइ मा¥यो । निमेषलाई तिर्खाले सताएछ । पानीको खोजमा हामी निस्कियौँ । नयाँ साल मनाउन आएका उत्तरआधुनिक लैला–मजनुहरुलाई आशीर्वाद दियौँ । प्रेम पाप होइन, तर अभिशाप बन्नु
हुँदैन । मैले जीवनमा प्रेमीहरुको विरूद्धमा आफूलाई उभिने बनाइनँ । दुई नदीको संगम देख्दा रमाइलो लाग्छ । मन मिले कुरा सकियो । तर, प्रेम सत्य र भव्य अनि शालीन र सुव्यवस्थित हुनुपर्दछ । अव्यवस्था कतै पनि प्रीतिकर हुँदैन ।
काठमाडौँबाट प्रगतिशील बाहुनहरुको भीड । मोदनाथ प्रश्रित, खगेन्द्र संग्रौला, हरिहर खनाल, अरु पनि थुप्रै । हार्दिक मिलन भयो । त्योभन्दाअघि सेलरोटी र चना साथमा बिजुली पानी । भाइद्वय भूपिन र निखिल, अब छोडेको उपलक्ष्यमा भन्दै कति लोटा ! रू. ४३० बुझाए, सोमरसानुरागी भाइ उमेरको नदीले । मासु र मदिराको कोटा पु¥याएर थन्किएको आफू त । गोविन्द वर्तमानलाई सम्झिएपछि सातो जान्छ । कुन्नि किन हो, यो मास्टरसाहेब भएर हो कि मलाई केही कुरा कहिल्यै हजम हुन्न । आफूभन्दा सानाले आफ्नो सामुन्ने चुरोटको धूवाँ उडाएको दृश्यले मलाई दुर्वासा बनाउँछ । आमापट्टिको मामा न बाउपट्टिको काका, अथवा मलाई के मतलब ? भनेर चित्त बुझाउन सक्दिनँ । त्यसैगरी, म आफूभन्दा कान्छालाई नमस्कार गर्न पनि सक्दिनँ । मैले हप्काएर धेरैले धूमपान त्यागेका छन् । मेरो परिवारमा कसैले पनि धूमपान गर्दैन ।
खाना खाने बेलामा मोदनाथ पश्रितज्यूसित थोरै भलाकुसारी गर्ने मौका मिल्यो । हामी नेपालीहरु खान पनि जान्दैनौँ, मेरो अनुभव– महाकवि एवम् कविराज त्यसपछि दिन थाल्नुभयो । झन्डै ७० वर्षका यी बूढाको स्वास्थ्य सारै लोभलाग्दो छ । लगभग १० बजे राति घनु र धनुको जोडी पुग्यो बिस्तारामा ।
दुई गते भाइ मापसेमा अुनपस्थित ?– कुन्साङकाका । दाजु मेरो कोटा पुग्यो– मेरो उत्तर । भव्य र सभ्य व्यवस्थापन बन्दीपुरको । ठीक ९ बजे साहित्यिक कार्यक्रम सुरू भयो । उद्घोषक गोकर्ण भट्टराई गुरू प्रथम श्रेणी ।
द्वारिका श्रेष्ठ दाजु र जलेश्वरी दिदीको न्यानो स्नेह पाइयो । द्वारिका दाजुले मलाई राम्रैसित चिन्नु हुँदोरहेछ । यो हाम्रो पहिलो मिलन थियो । नवीन बन्धु र गणेश ढुंगाना धादिङबाट, झन्डै नचिनेको ! पूर्वप्राज्ञ सुलोचना मानन्धर धितालज्यूसित पुस्तक विनिमय गरियो । आफ्नो प्रस्तुति त्यति जमेन । आम्मै, केदारनाथ गुरूबाले झन्डै कान समाएको ! विनोदी गुरूज्यू जिल्ल !
वास्तवमा म बन्दीपुर अचानक गएको हुँ । सबैलाई तीनछक पारेर रेशमलाल सरको पहिलो निम्ता कसरी अवज्ञा गर्ने ! गायत्री श्रेष्ठ माते र खगेन्द्र संग्रौला दाजैको दैवी मिलनले आँखा रसाए । यी कुन्साङकाका पनि अजीव प्राणी हुन् । लेख्दा चट्टान, भेट्दा नौनी । यिनको अखबारी लेखन मलाई पटक्कै मन पर्दैन– धेरैको टिप्पणी । आम्मै, आफ्नै भाइ लक्ष्मणप्रसाद गौतम । कार्यपत्र उनको राष्ट्रिय दायित्व ।
कविता वाचन कार्यक्रम ११ बजे रोकेर पेटपूजाका लागि होटलतर्फ लागियो । खाना खाएर टाप । जीवनमा पहिलोपल्ट म साहित्यिक कार्यक्रमबाट भागेँ । यो धनराज दाइलाई कति सीता भाउजूको मोह हो, हामी पनि…– भूपिनको गुनासो । मेरो जीवन पहिला सीताजीको, अनि मात्र साहित्यको । वास्तवमा म एक दिन कार्यक्रम र एक रातको बसाइँ भनेर गएको थिएँ । कार्यपत्र मेरा लागि बेल र कौवा । सैद्धान्तिक बहसभन्दा गीत–गजल गाउन र चुट्किला भन्नु मज्जा लाग्छ । मेरो बोधो दिमागमा कुनै पनि सिद्धान्त घुस्दैन ।
बडो रोमाञ्चकारी यात्रा पूर्ण गरेर ठीक पौने पाँचमा साँझ घर भित्रिएँ । उता बन्दीपुरमा गिरी खै ? भएछ । विनोदीजी, महेश प्रसाई र ठाकुर बेलबासेलाई मात्र थाहा थियो । साथीहरु अझै भन्छु– साहित्यलाई समय दिनुहोस्, त्योभन्दा बढी मह¤व परिवार र दायित्वलाई दिनुहोस् । यो हरिभक्त कटुवाल बन्ने युग होइन । बन्दीपुर जिन्दावाद !

Related Posts

Chitwan Post

पाँच साहित्यकारलाई कालीगण्डकी सम्मान

निबन्ध प्रतियोगितामा आलम प्रथम

निबन्ध प्रतियोगितामा आलम प्रथम

उपन्यास ‘काँचो कागज’को गृह विमोचन

उपन्यास ‘काँचो कागज’को गृह विमोचन

Discussion about this post

अन‌ि यो पनि

चितवनमा पर्याय बन्दै थारु संस्कृति र पर्यटन
विचार

चितवनमा पर्याय बन्दै थारु संस्कृति र पर्यटन

राणाकालीन समयमा औलो (मलेरिया) लाग्ने क्षेत्रका रुपमा बदनाम चितवन हाल स्वदेशी तथा विदेशी प्रकृतिप्रेमी (नेचर लभर) पर्यटकमाझ अत्यन्त लोकप्रिय छ...

Read more
Chitwan Post

विश्व सम्पदाहरुलाई जोगाऔँ

Chitwan Post

अपाङ्ग सेवा संस्थालाई वासिङ मेसिन

Chitwan Post

रड्स रामपुर र हानामी क्वाटरफाइनलमा

अयोध्याधाममा स्वेच्छिक दान दिने बढ्दै

अयोध्याधाममा स्वेच्छिक दान दिने बढ्दै

साइट नेभिगेशन

  • अन्तर्वार्ता
  • अर्थ
  • कला
  • खेलकुद
  • पाठक पत्र
  • प्रदेश
  • प्रमुख समाचार
  • प्रविधि
  • राजनीति
  • वाग्मती
  • विचार
  • विश्व
  • शिक्षा
  • समाचार
  • समाज
  • सम्पादकीय
  • साहित्य
  • स्वास्थ्य

सम्पर्क

चितवन पोष्ट प्रकाशन प्रा. लि.
भरतपुर-१०, विद्युतरोड, हाकिमचोक
फोन : ०५६-५९५६२१ , ०५६-५९५६२४

विज्ञापनको लागि सम्पर्कः
९८६४२८०३१३, ९८६४२८०३१४, ९८५५०५१०९२
इमेल : [email protected]

शाखा कार्यालयहरु

सौराहाचोक,टाँडी, फोनः ९८५५०८०२९१ (होमनाथ सापकोटा)
पर्सा: ९८४५१६०२९५ (प्रमिला अर्याल)
चनौली : ९८६५००५५९७ (रामशरण गैरे)
कावासोतीः ९८४३४०२६४४ (विन्दु न्यौपाने)
धादिङबेसीः ०१०–५२०६६५
दमौलीः ०६५–५६०८३९
डुम्रेः ०६५–६९०८०६
त्रिशूलीः ०१०–५६०५४७,९८५१०१४३९१

  • हाम्रो बारेमा
  • सम्पर्क
  • बिज्ञापन

© २०२० चितवन पोष्ट - दैनिक समाचार पत्र | सर्वाधिकार सुरक्षित । वेब तथा होस्टिङ सेवा: नमस्टेक

No Result
View All Result
  • गृहपृष्‍ठ
  • समाज
  • राजनीति
  • अर्थ
  • विचार
  • अन्तर्वार्ता
  • स्वास्थ्य
  • विश्व
  • साहित्य
  • कला
  • खेलकुद
  • इ-पत्रिका

© २०२० चितवन पोष्ट - दैनिक समाचार पत्र | सर्वाधिकार सुरक्षित । वेब तथा होस्टिङ सेवा: नमस्टेक

Welcome Back!

Sign In with Facebook
OR

Login to your account below

Forgotten Password?

Retrieve your password

Please enter your username or email address to reset your password.

Log In